Paryż 2020

Zdjęcia z Paryża gotowe 🙂 jeżeli ktoś z Was ma dużo czasu, to zapraszam na wycieczkę, postaram się opisać co na nich jest, abyście wiedzieli na co patrzycie 🙂

Zaczynamy od Place de la Concorde. W centralnej części placu znajduje się egipski obelisk podarowany w 1831 roku przez kedywa (wicekróla) Egiptu, Muhammada Alego. Obelisk ma ponad 3300 lat i pochodzi ze świątyni w Luksorze. Waży 230 ton i mierzy 23 metry wysokości.

Plac Zgody liczy 8,64 hektara powierzchni i znajduje się w samym sercu Paryża: między Polami Elizejskimi a Ogrodami Tuileries.
Na placu znajdują się dwie, duże, ozdobione rzeźbami z brązu fontanny: Fontanna Rzek i Fontanna Mórz pochodzące z okresu przebudowy placu w latach 30. XIX wieku.

Przy placu znajduje się Ministerstwo Marynarki (Hotel de la Marine), ekskluzywne hotele, m.in Hôtel De Crillon, ulubione miejsce pobytu cesarzowej Eugenii w czasie jej odwiedzin w Paryżu po roku 1880, a także siedziba Fédération Internationale de l’Automobile. 

Plac zbudowano w latach 1755-1775 według projektu Ange-Jacques’a Gabriela. Na jego środku ustawiono pomnik Ludwika XV, a sam plac otrzymał jego imię (Place Louis XV). W czasach rewolucji francuskiej usunięto pomnik króla, przemianowując nazwę na Place de la Révolution, a na placu ustawiono gilotynę. Swoje stałe miejsce gilotyna znalazła przy wejściu do Ogrodów Tuileries. Tu pozbawiła życia ponad 1300 osób. Między innymi w 1793 roku ścięto na placu króla Ludwika XVI oraz królową Marię Antoninę.

Współczesną nazwę nadano placowi po Rewolucji mając nadzieję, że czasy krwawego terroru nigdy nie wrócą. Zmieniała się ona jeszcze trzykrotnie: po restauracji Burbonów przywrócono pierwotną nazwę, a w 1826 zmieniono na Place Louis XVI. Dopiero po rewolucji lipcowej powróciła nazwa nadana w 1795 roku.

Obelisk znajduje się na historycznej osi Paryża, na której w linii prostej stoi Grande Arche, Łuk Triumfalny oraz Arc du Carrousel.

W narożnikach placu znajduje się osiem kobiecych posągów będących personifikacjami głównych miast francuskich.

Następnym przystankiem jest Petit Palais został zbudowany na wystawę w 1900 roku, podobnie jak jego sąsiad Grand Palais, stojący naprzeciw przy alei Winstona Churchilla.

Most Aleksandra III wybudowany w latach 1896-1900, a ukończony na otwarcie Wystawy Światowej. Został nazwany na cześć cesarza Imperium Rosyjskiego Aleksandra III Romanowa, którego syn i następca, Mikołaj II, położył kamień węgielny pod budowę (w październiku 1896). Most nawiązuje do przymierza rosyjsko-francuskiego zawartego w roku 1892. Na moście umieszczone są godła Francji i Imperium Rosyjskiego oraz personifikacje Sekwany i Newy. Zaprojektowali go: inżynierowie Jean Résal i Amédée d’Alby, oraz architekci Cassien-Bernard i Gaston Cousin. Most, obok powstałej nieco wcześniej wieży Eiffla, jest najlepszym przykładem budowli o wyłącznie metalowej konstrukcji w Paryżu. Rozciąga się z niego ładna perspektywa na Les Invalides.

Oraz Grand Palais jest jedną z niewielu budowli, które pozostały w Paryżu po organizowanych tu wystawach światowych. Ponad 100-letni budynek zaskakuje nie tylko swoim wyglądem zewnętrznym, ale także wnętrzem.

Oczywiście: Wieża Eiffla to najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, uznawany za symbol tego miasta i niekiedy całej Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. W momencie powstania była najwyższą wieżą na świecie.

Dalej: Bazylika Najświętszego Serca – kościół na szczycie wzgórza Montmartre w Paryżu.

Kiedy w 1870 roku wybuchła wojna francusko-pruska, dwaj francuscy przemysłowcy przysięgli sobie, że jeżeli po wojnie ujrzą Paryż takim samym, jak przed wojną, to wybudują bazylikę ku czci Serca Jezusowego. Gdy rok później po zakończeniu działań zbrojnych okazało się, że Paryż został nietknięty, przemysłowcy postanowili spełnić swoją obietnicę. Propozycję z zadowoleniem przyjął ówczesny arcybiskup Paryża i już w 1876 roku rozpoczęto budowę. Ukończono ją w 1914 roku, jednak wybuch pierwszej wojny światowej uniemożliwił konsekrację. Odbyła się ona 5 lat później, w roku 1919.

W końcu XI wieku na szczycie wzgórza założono klasztor benedyktynek. W czasie rewolucji francuskiej klasztor został zniszczony, a pozostałością po nim jest kościół St-Pierre. Przy klasztorze istniała osada o podejrzanej sławie (tanie wyszynki), a teren wokół niej miał charakter wiejski, z licznymi wiatrakami.

Zaprojektował ją Paul Abadie w stylu historyzmu o cechach romańsko-bizantyńskich. Do budowy zastosowano na elewacjach trawertyn (nazywany również białym granitem), stąd potoczna nazwa – biała bazylika. Jej kopuły mają wysokość 79 metrów, a wieża północna 83 metry. W owej wieży znajduje się najcięższy dzwon w Paryżu (19 ton), nazywany „Savoyarde”, jego serce waży 500 kg.

Montmartre – historyczna dzielnica (quartier) Paryża, położona na wzgórzu o tej samej nazwie, znajdująca się w XVIII dzielnicy miasta. Widok na 8 i 9 dzielnicę jest stąd idealny. Znana jako dzielnica artystów.

Fragment ten jest zabudowany starymi kamienicami, ciągnącymi się wzdłuż krętych i ostro wznoszących się, brukowanych uliczek i wąskich przejść ze schodami, o wyraźnie odmiennym charakterze niż reszta miasta. Niegdyś dzielnica ta miała charakter centrum rozrywki i głównej siedziby bohemy artystycznej. Obecnie jest niemal w całości opanowana przez przemysł turystyczny.

Następnie Plac i Kolumna Vendôme, oficjalnie Kolumna Wielkiej Armii – pomnik w formie kolumny wzniesiony na Place Vendôme w Paryżu, w 1 dzielnicy. Inspiracją dla kolumny była antyczna Kolumna Trajana oraz kilka pomników zaprojektowanych i nigdy nie zrealizowanych w czasach Wielkiej Rewolucji Francuskiej, przede wszystkim Kolumna Narodowa, pod którą na Place Vendôme położono w 1800 kamień węgielny. Trzy lata później Napoleon Bonaparte wrócił do projektu, lecz zamiast poświęcić ją chwale narodu, miała głosić sławę samego Pierwszego Konsula. Ostatecznie prace nad obeliskiem trwały od 1805 do 1810, rozważano również kilka koncepcji nazwy.

Place Vendôme – plac położony w pierwszym okręgu Paryża. Został wytyczony w 1702 jako pomnik chwały armii Ludwika XIV. Cechuje się regularnym kształtem. Pośrodku placu wzniesiona jest kolumna Vendôme z pomnikiem Napoleona wzorowana na kolumnie Trajana. Na domu z nr 12 znajduje się tablica upamiętniająca miejsce śmierci Fryderyka Chopina.

Idąc w stronę Luwru mijamy…

Park Tuileries – do połowy XVI wieku na terenie dzisiejszych ogrodów Tuileries znajdowała się fabryka dachówek (fr. tuile, stąd nazwa). W roku 1564 teren kupiła Katarzyna Medycejska i zleciła tam budowę nowego pałacu, jednak nigdy w nim nie zamieszkała. Ogrody służyły jako miejsce hucznych imprez organizowanych na przykład przez Henryka III (Walezego). Pałac był zamieszkiwany przez Ludwika XIV, Napoleona Bonaparte, Ludwika XVIII, Karola X, Ludwika Filipa I, Napoleona III. W maju 1871 Palais des Tuileries spalono.

Obecnie ogrody Tuileries są położone między Place de la Concorde a Luwrem, w 1. dzielnicy Paryża, mają powierzchnię 25,5 hektara. Funkcjonują jak park miejski, może wejść do nich za darmo każdy. Poza dużą przestrzenią spacerową znajdują się tam liczne drzewa, krzewy i kwiaty. Możemy podziwiać tam rzeźby (Augusta Caina, Paula Gasqa, Aristide’a Maillola, Louisa Lévêque, Pierre’a Le Gros le jeune) czy odpocząć nad jedną z 7 fontann/zbiorników – w parku dostępne są metalowe krzesełka i leżaki. Na terenie ogrodów znajduje się kilka kawiarni i niewielkich gastronomii. W ogrodach Tuileries, patrząc od wejścia ze strony Place de la Concorde, mają po obu stronach muzea – jest to Jeu de Paume i Musée de l’Orangerie. Przed bramą główną w okresie letnim oraz zimowym stoi wielka karuzela, która cieszy się ogromną popularnością. Ogrody przez lata cieszyły się ogromną popularnością i były często utrwalane w sztuce, między innymi przez takich malarzy jak Edward Manet, Claude Monet, Adolph von Menzel, Camile Pissarro, Paul de Castro czy Maurice Prendergast.

Arc de Triomphe du Carrousel – łuk triumfalny w Paryżu. Znajduje się na Place du Carrousel, niedaleko Luwru.

Łuk został zaprojektowany na zlecenie cesarza Napoleona przez Charlesa Perciera i Pierre’a Fontaine’a i był wzorowany na łuku Konstantyna w Rzymie. Upamiętnia on wojskowe i dyplomatyczne zwycięstwa Napoleona, m.in. bitwę pod Austerlitz, poddanie Ulm, pokój w Preszburgu i traktaty tylżyckie.

Budowę przeprowadzono w latach 1806-1808. Początkowo na szczycie łuku były ustawione cztery konie z fasady weneckiej bazyliki świętego Marka, ale zostały zwrócone Wenecji w 1815 roku i zastąpione przez kwadrygę zaprojektowaną przez François Bosio. Po obu stronach kwadrygi stoją rzeźby zwycięstwa.

Piramida Luwru – konstrukcja ze stali i szkła, znajdująca się na dziedzińcu Luwru w Paryżu. Pomysłodawcą powstania piramidy był prezydent Francji François Mitterrand. Projekt konstrukcji wykonał Ieoh Ming Pei. Jej budowa została ukończona w 1989 roku. Piramida ma 21,65 m wysokości, a bok podstawy ma 35,42 m. W piramidzie znajdują się 603 tafle szklane o kształcie rombu i 70 tafli trójkątnych, co daje łącznie 673 elementy. Informacja o rzekomej liczbie 666 jest błędna i pochodzi jeszcze z lat 80 (media cytowały tę liczbę podczas budowy). Wykorzystał ją Dan Brown w powieści Kod Leonarda da Vinci. Nachylenie ścian wynosi 51° (wzorem proporcji była piramida Cheopsa, której nachylenie wynosi 51°50´). Cała konstrukcja waży 180 ton.

Pod piramidą znajduje się główny hall wejściowy do muzeum, z którego prowadzą trzy podziemne ścieżki do poszczególnych skrzydeł pałacu. Półpiętro każdej z nich zadaszone jest dodatkową małą piramidką.

Luwr jest spolszczoną wersją oryginalnej nazwy Louvre której źródło jest niepewne; istnieje kilka hipotez, pierwsza z nich odwołuje się do wielkości i bogactwa XII-wiecznego zamku (z francuskiego L’Ouvre, arcydzieło), druga wiąże się z położeniem zamku na terenie dawnej dębiny (z francuskiego rouvre – dąb); trzecia, według Larousse’a, oznacza wilczy dół (z łacińskiego: lupus, galijskiego: lupara-wilk).

Obecnie paryskie Musée du Louvre gromadzi ponad 380 000 dzieł, z których 35 000 tworzą stałe ekspozycje zajmujące sale o łącznej powierzchni 60 600 metrów kwadratowych. Muzeum mieści znaleziska archeologiczne, detale architektoniczne, dzieła wszystkich sztuk plastycznych (rzeźba, malarstwo, rysunek, grafika, rzemiosło artystyczne). Ponadto Luwr mieści wielką bibliotekę, archiwum, pracownie konserwatorskie, instytucje naukowe o charakterze badawczym i dydaktycznym.

Na koniec widok z Wierzy Eiffla w stronę ogrodów Trocadéro i dwum potężnym budynkom Palais de Chaillot: National Marine Museum oraz Cité de l’Architecture et du Patrimoine.

Widok na Sekwanę i Grenelle w 15 dzielnicy .

Widok na pięknie oświetlony Łuk Tryumfalny .

No i druga strona z Polem Marsowym, Paryską Szkołą Wojskową u jego zakończenia oraz górujący nad wszystkim wieżowiec i należące do niego centrum handlowe powstałe w latach 1969-1972, w centrum dzielnicy Montparnasse.

I smutny spacer wokół Notre Dame 🙁